CHMURA NAD MISIOWICAMI (misiowanka_16)

| Myślałam, że temat misiowanek się wyczerpał, ale wczoraj tak padało, że wypadało z szaroburej chmury nową :)

Wisi bura chmura

nad Misiowicami.

Gdy na nią spoglądam,

to mruczy czasami,

łapkami też macha,

albo gładzi brzuchy,

lub wyciera chustką

nos trzydziesty drugi.

Jest miękka, pluszowa,

jak beczka – pękata!

Zaraz chyba pęknie

i zaczną z niej spadać

Misie szarobure

w koszulkach żółciutkich.

Taki MISIOOPAD

zmyje wszystkie smutki.

I nieważne, w którą

obrócę się stronę,

wszystko w Misiowicach

będzie ZAMISIONE.

OGRODNA DZIELNICZKA (przekręcajka)

| Dzieci lubią bawić się w przekręcanie słów. Przekręcalski to język podpatrzony i zapisany w rymach przez jedną z moich ulubionych autorek wierszy dla dzieci – Joannę Papuzińską. Dzisiaj stał się inspiracją do takiej zabawy przy pracach ogródkowych :)

OGRODNA DZIELNICZKA (przekręcajka)

Grządkopałam przeki,
stosiałam wykrotki
oraz słodszek groki
do dokiej wielniczki.

Podbatki ralałam
i caśliwa szczęła
otrzydal memałam
ogrodnej dzielniczki!

| Dla dzieci to proste, dla dorosłych zapisałam tłumaczenie
w języku na wspak:

AKZCINDORGO ANLEIZD

,ikdązrg małapokezrP

iktorkots małaisyw

ikdołs kezsorg zaro

.ikzcinod jeikleiw od

małaldop iktabaR

ałac awilśęzczs i

małamyzrto ladem

!ikzcindorgo jenleizd




A pod wpływem Jabberwocky Lewisa Carolla (różne tłumaczenia można przeczytać tutaj: http://home.agh.edu.pl/~szymon/jabberwocky.shtml)
taka zabawa :)


DZIELKOTNA GARDNICZKA (jabberłajka) 

Przekopłam grządalki. 
Zakopsłam ziarkrodki 
zoraz groszziel miodki 
w wielbrzymie oldniczki. 

Brabatki wodlałam 
i uśmiwa czała 
ordal obralałam 
dzielkotnej gardniczki! 

O PUSZCZYKU, GŁUSZYCY I GŁUSZCU

| Fiku-miku na języku dzisiaj z wiosennej puszczy :)

Podpuścił w puszczy puszczyk głuszycę,

by wyczyściła w mig okolicę.

Głuszyca czyści puszczańskie drzewa.

A głuchy głuszec szlifując* śpiewa –

zagłusza szelest wyschniętych liści

i stroszy skrzydła. Głuszyca myśli:

„Szczwany ten puszczyk. Pomógł głuszcowi,

na samcze toki w puszczy, mnie złowić”.

szlifowanie głuszca* – nazwa części pieśni godowej głuszca (klapanie, trelowanie, korkowanie i szlifowanie). Podczas szlifowania, o dźwięku ostrzonej o kamień kosy, trwającego od 1 do 1,5 sekundy ptak przestaje reagować na bodźce zewnętrzne – głuchnie, stąd nazwa gatunku.

KSIĘŻYC JAK SREBRNY ROGAL

Księżyc, jak srebrny rogal,

zawisł nad moją głową

i dzisiaj mnie przemienił

w ćmę wielką, księżycową.

Usiadłam na poduszce

wpatrzona w jego rożek,

a on bez przerwy tkwi tu,

odpłynąć w noc nie może

(choć żwawo się krzątają

pomocne, nocne elfy) –

cichutko, smętnie wzdycha

i wierci się bez przerwy.

Zaczepił się o komin.

Pobrudził siwą brodę.

Wpatrzyłam się tak w niego,

że zasnąć już nie mogę.

Do nieba pragnę wzlecieć

w noc czarną, pomóc elfom,

uwolnić smutny księżyc.

Elfy pomocy nie chcą –

zbierają do koszyków

magiczny, srebrny pyłek.

Ulepią szybko z niego

sny kolorowe, miłe.

Ja też dostanę kilka,

ułożę pod poduszką,

a jeden, najpiękniejszy,

wyszepczę ci na uszko.

DUCH W BIBLIOTECE

Raz w bibliotece widziano ducha,

siedział w kąciku na audiobookach*,

za stertą książek. 
Czytał bez przerwy,

jak przybrać postać słonia lub zebry,

guźca, 
gazeli, 
małpy, 
żyrafy.

I był strapiony, że nie potrafi

zmienić się w zwierza rodem z Afryki:
– Ech! Być jak gepard, w cętki i dziki.

Wcielić się w małpę lub nosorożca…!

Zwierzęca forma była mu obca.

Jednak zadziwił bibliotekarkę,

gdy się przemienił w ciekawą bajkę

o lwie, 
żyrafie i nosorożcu,

małpie, 
gepardzie…

Ot tak po prostu!

Na koniec szepnę wam w tajemnicy:

każdy ją chętnie chciał wypożyczyć!




*[czytaj: ałdiobukach]
Audiobook - to nie jest auto,
ani sucha gałąź buka,
lecz nagrana dla Was książka,
której miło będzie słuchać.

RADOŚĆ NA ŁĄCE

| Jeszcze trochę z wiosennej łąki :)

Dziś radość na łące,

trzmiel psotnik wciąż bryka,

marcowy zajączek

tańcuje walczyka.

Na skrzypkach lipowych

przygrywa świerszcz mały

i tańczą biedronki

z żukami do pary.

Też cieszą się pszczoły

kwiatami i słońcem.

A nawet kret stary

świętuje w swej norce,

bo zima nareszcie

odeszła na dobre.

Jest ciepło, wspaniale

i mamy już wiosnę!

PODWÓRKO

| Hej, wczoraj było tak pięknie, że cały dzień chciało się spędzić na podwórkowych zabawach i właśnie stąd ten wierszyk :)

Za siódmym płotem, niewielką górką,

mieści się zwykłe, szare podwórko,

na którym rośnie wysoki klon,

a przed nim stoi ogromny dom.

Jest jak wieloryb na oceanie

i w jego wnętrzu mamy mieszkanie:

ja, mama, tata i nasz kot Klusek –

prawdziwy pirat. Każdy by uciekł

na widok jego ostrych pazurków.

A on uwielbia chodzić po murku

dokoła domu – dumny i ważny –

i mnie przenosi na ląd fantazji,

abym z piracką, prastarą mapą

odszukał skrzynię pod drzewem bago;

złowił świecące, złote letugi,

na ucztę z Bolo trzydziestym drugim;

wspiął się na wulkan ruchomych piasków.

Bym jajo, które spoczywa w gniazdku,

wykradł groźnemu ptakowi zzzodo.

Jajko to będzie wielką nagrodą

w wyścigu borszryb ponaddźwiękowych…

I tylko szkoda, że gdy gotowy

obiad już czeka i mama woła,

wszystko to nagle znika dokoła.

Znowu jest szare, zwykłe podwórko

za siódmym płotem, niewielką górką.

O TCHÓRZU NAD BZURĄ

| Taka ładna pogoda dzisiaj. Akurat, aby trochę pobzdurzyć w FIKU-MIKU NA JĘZYKU

Na brzegu Bzury

leżał tchórz bury.

Bzdurzył i rózgą

przeganiał chmury.

Drapał pazurem

żaby po brzuchach,

do świerszcza mówił:

„Uważnie słuchaj!

Leży nad Bzurą

tchórz szarobury,

bzdurzy i rózgą

przegania chmury.

Drapie pazurem

żaby po brzuchach,

do świerszcza mówi…”.

DO FRYZJERA PRZYSZŁA CHMURA…

Do fryzjera przyszła chmura,

rozczochrana i ponura.

Powiedziała: 
„Och, fryzjerze!

Potargałam się na wietrze.

Mam kołtunów dwa miliony,

mokrym śniegiem bok sklejony.

Z dołu – to jest bardzo smutne –

sterczą brudne, czarne pukle.

Proszę, uczesz mnie fryzjerze!”.

A on na to: 
„Powiem szczerze,

tę fryzurę mogę zmienić,

lecz brakuje mi grzebieni”.

Prędko pobiegł do sąsiadki

przez płot, trawnik i rabatki.

Wrócił niosąc grabie wielkie.

W mig wyczesał z chmury wszelkie

błyskawice i śnieg z gradem,

też samolot (na dodatek

z podróżnymi i pilotem),

cztery UFO-statki złote

oraz balon kolorowy,

który uciekł Januszkowi,

po czym chmurę umył zgrabnie

i zakręcił loczki ładne.

Mocno przystrzygł z dołu, z boków

i odżywkę kładł po trochu,

a na koniec – to urocze –

upiął na niej zgrabny koczek.

Tak uczesał – moi mili –

chmurę w CUMULUS HUMILIS*.

*CUMULUS HUMILIS – to jest chmura biała,

ani nie za duża, ani nie za mała.

Deszczu nie przynosi, lecz lubi w zachwycie

spokojnie żeglować po nieba błękicie.

| Jeśli ktoś chce dowiedzieć się co to za fryzurka i zobaczyć to: http://pl.wikipedia.org/wiki/Cumulus_humilis

MALOWAŁ KOGUCIK… (Wielkanoc) +

Malował kogucik pisanki na święta

w kropeczki, paseczki, w malutkie kurczęta,

w zajączki różowe, w błękitne baranki.

Najbardziej starannie, a wszystko jak z bajki!

Malował kogucik pisanki noc całą.

Gdy skończył, popatrzył jak mu się udało,

lecz pękły jajeczka. Już nie ma pisanek!

Jest zając różowy, błękitny baranek
i małe kurczęta, żółciutkie i w kropki.
W koszyku z wikliny mazurek najsłodszy!

Gromadnie do stołu usiedli w Wielkanoc:

kogucik, kurczęta, baranek i zając.
I zjedli mazurek, wypili kakao,
wesoło śpiewali, aż tańczyć się chciało.

Bawili się wspólnie, a gdy się zmęczyli –

w ten wierszyk świąteczny też razem wskoczyli.

WIERCIŁY LEMURY… (prima aprilis)

| W 2012 roku, rozpoczęłam zabawę w rymowanki i dzisiaj właśnie obchodzę symboliczne, trzecie urodziny Rymotki. Nie myślałam, że to tak długo potrwa...  | Dziękuję wszystkim, którzy zaglądają tutaj :)

Wierciły lemury

w baobabie dziury

małe, średnie, wielkie –

na zapasy wszelkie:

na tęczy kawałek,

niebieski migdałek,

guziczek z pętelką,

przygodę niewielką,

ciasteczko owsiane

i bułkę z bananem…

Na rupieci górkę

nakrytą ogórkiem,

piórko, bzdurkę z dziurką

i na bajkę krótką!

Upchały w baobab

wody roczny opad –

dla dobrych kolegów

cztery płatki śniegu,

zapasowy ogon

i okręt z załogą.

Więcej by napchały,

lecz był już za mały

baobab, więc dziury

zrobiły w dnie chmury.

Tam nareszcie same

wskoczyły zaspane,

ziewnęły trzykrotnie.

Spały dwa tygodnie...

Nie! Cztery?! Pamiętam!

Pięć… i całe święta!

Nic mi się nie myli!

Dziś prima aprilis!