W MRUMRULANDII…

Gdzieś w Mrumrulandii, za górką piasku,

żył kocur Mruczek z żoną Mruczalską,

z nimi: kocięta Mruniek i Mrunia,

dziadek Mrukkotek, Mruczka babunia.

Wujek Mrudelski – mruk, jakich mało –

przyjechał gościć przez wiosnę całą.

Zabrał ciotunie dwie, maruderki – 
moher przywiozły w kuferku wielkim,

by dla kuzynki Mrukici Mrunki

wydziergać sweter w białe kangurki.

Zjawił się także pradziadek Mrulski,

który pasł mrówki w Ośnie Lubuskim

i praprababka Mrumrukociowa,

z willi z ogrodem, gdzieś spod Krakowa.

Kuzynów tylu, że ich nie zliczę,

też przydreptało w tę okolicę.

WSZYSCY mieszkali w chatce z piernika,

u Mrudeusza – kota magika –

i wieczorami, duzi i mali,

nie chcieli mruczeć,
głośno SZCZEKALI,
bo As i Azor – dwa mądre mopsy –

uczyły koty języków obcych!

Na lekcje każdy przychodzić chciał,

by umieć dobrze wymawiać:

„HAU...!”.

MIŚPIRACKI SKARB (misiowanka_19)

Na wyspie bezludnej, w pobliżu równika,

Miś Pirat zakopał figurkę chomika.

W drewnianej szkatule do dołu ją wrzucił.

Gdzie ukrył skarb wielki, nie pisnął mamusi

i mapy nie zrobił. Zapomniał, tak bywa
– ze złota był chomik – tragedia prawdziwa!

Przez tydzień szukała mamusia chomika

z pomocą papugi i Kajtka – jamnika,

aż piesek wywęszył złotego… w szkatule,

dukaty w wiaderku, skarb cały w ogóle!

Wykopał, rozłożył ostrożnie na plaży.

Zaszczekał donośnie, o kości zamarzył

i dostał nagrodę, a Pirat z mamuśką

popłynął do sklepu po pyszne jabłuszko.

Do domu wrócili okropnie zmęczeni,

tam jamnik w mig zasnął przed budą, na ziemi.

Miś usiadł na miękkiej, pluszowej kanapie

i zaczął rysować chomika i mapę.

Brwi marszczył, rozmyślał i groźnie wyglądał.

Pokręcił coś znowu!!! Zaznaczyć zapomniał

– krzyżykiem czerwonym – tę wyspę bezludną.

Do dzisiaj jej szuka i ciągle na próżno.

***

Może ty wypatrzysz, pośród wysp tak wielu,

jedyną, właściwą i dotrzesz do celu.

ZASŁONIENIE +

Był jeden słoń – mrówki znajomy –

mówił, że jest bardzo zmęczony.

Na trawie spał tuż koło domu.

Nie dawał wejść do mnie nikomu.

Gdy padał deszcz – miał mokre uszy

i ogon też, brzuch nazbyt duży.

Widziałam go, co dzień przez okno,

jak machał mi wielgachną trąbą.

Ogromny był jak każdy słoń

i cały mój zasłonił dom!

I teraz mam w każdym kąciku 

– pod łóżkiem też – mnóstwo słoników.

| A tu o zasłanianiu i zasłonieniu znalazłam:  https://www.facebook.com/jezykojczysty/photos/a.126182270837068.20059.125222590933036/689949097793713/?type=1&fref=nf&pnref=story

MRÓWKI W LAKIERKACH NA ROWERKACH

| I jeszcze jedna bajko-rymowanka rowerowa :)

Pod starym dębem mrówki w lakierkach

chciały pojeździć raz na rowerkach.

„To pomysł marny” – rzekła im sroka

(dąb rósł na górce, górka wysoka!).

Jeszcze wspomniała: „Choć was nie lubię

dobrze wam radzę – zmieńcie obuwie!

Zamiast lakierek – buty sportowe

i też (koniecznie!) kaski na głowy!”.

Mrówki rad sroczki słuchać nie chciały,

więc swoje głowy porozbijały.

Żuki się śmiały, a to nieładnie

śmiać się, gdy mrówka z roweru spadnie.

Mrówki pod dębem – widzę pod lupą –

głośno wzdychają, że kaski kupią.

„Dobra decyzja!” – już krzyczą muszki

życząc sukcesów w kolarstwie górskim.

BĘDĘ KOLARZEM

Wieczorem w łóżku z zapałem marzę,

że kiedyś będę sławnym kolarzem

i na najszybszym w świecie rowerze

całą Afrykę w tydzień przemierzę.

W kasku na głowie – obowiązkowo! –

jeżdżę bezpiecznie i przepisowo.

O! A do tego – jak pragnę zdrowia! –

kask z Supermanem mi się podoba.

Robię wrażenie – widać z daleka –

na Grześku, Piotrku… moich kolegach,

gdy pod przedszkole podjeżdżam rano,

sam, na dwóch kółkach! Krzyczą: „O, mamo! 
Toś ty prawdziwy Ryszard Szurkowski!”,

a ja uciekam układać klocki.

Za mną się ciągnie cały „peleton”

dziewczyn, chłopaków z panią Żanetą.

Już widać metę, ostatnia prosta,

do naszej sali muszę się dostać.

Przyjdzie policjant i przedszkolaki

będą poznawać DROGOWE ZNAKI.

Jeszcze na ucho coś zdradzę wam,

że ja je wszystkie od dawna ZNAM!