SRO_K_K_I

Siedzą sroki na gałęzi,
w ptasich gardłach chrypa rzęzi,
wczoraj było dużo krzyku
na koncercie u słowików.

Siedzą sroki przy kominie,
myślą: „Kiedy chrypa minie?”.
Chcą w słowiczej, znanej szkole
ćwiczyć gamy i bemole.

Siedzą sroki na jabłoni,
jedna drugą chce przegonić,
każda pragnie szybko, zaraz,
głos mieć niczym Maria Callas.

Siedzą sroki na psiej budzie,
ćwiczą śpiewy w znoju, trudzie
i do dzisiaj chrypę leczą –
nie śpiewają, tylko skrzeczą.

SŁOWIK(OWE)

Obwieściły raz komary:

„Czy kto młody, czy kto stary!

Przybywajcie przyjaciele,

już słowicze słychać trele!”.

W koncertowej leśnej sali,
na wiosennej grzędzie mali
wirtuozi siądą w rzędzie,
popis chóru dzisiaj będzie.

Tam się zlecą słowikowe
piękne, strojne i majowe –
poślą panom moc oklasków,
słodkich minek, dzioba mlasków.

Zakląskają* ptaki pieśni,
wytrajlują serca wieści,
a w nagrodę za swą sztukę
każdy weźmie tłustą muchę.

| *Pod tym adresem można poczytać jak nazywano głosy wydawane przez ptaki różnych gatunków http://www.antoranz.net/CURIOSA/ZBIOR6/C0604/20060418-QZD09020_glosy.HTM |

SKO_WRONEK

Przy ulicy Wrońskiej,

tam gdzie dom jest wąski,

mieszkał imć skowronek –

Mieczysław Skowroński.

Budził słońce co dzień

śpiewem swym skowrońskim,

by świeciło jasno

nad powiatem Wrońskim.

Do pracy, do Wrońska

leciał dzieci uczyć.

Małżonka Skowrońska

jedzeniem je tuczyć

zacznie, gdy gotowe

będzie pierwsze danie:

z kości komarowej

zupa na śniadanie.

A gdy już zakończy

się ich trudna praca

do domu pod Wrońskiem

z dziećmi będą wracać.

Po cichu nad Wrońskiem

noc zapadnie ciemna,

a w gnieździe za laskiem

zasną skowronięta.

Zaśnie Skowronkowa,

kiedy mrok zgęstnieje

i gdy jej małżonek

do snu zadziędzieje*.

*dziędzieje - nazwa dzwięku wydawanego przez skowronki http://www.antoranz.net/CURIOSA/ZBIOR6/C0604/20060418-QZD09020_glosy.HTM