ŚWIBROSITO (ŚWIBROWANKA)

| ...i jeszcze taka mała resztówka ze ŚWIBROWANIA :)

Silna Świbra niesie śrubki

w siatce z liści i sitowia,

gdy doniesie do Świbrowa –

śmiało wkręci w sita dziurki.

ŚWIBROŚPIEW (ŚWIBROWANKA)

| Zupełnie zapomniałam, że jeszcze zostały resztki ze ŚWIBRZENIA z "Cegłą"

Znam jedną Świbrę – rzecz niesłychana –

si, si, si… śpiewa co dzień od rana.

Si, si… śpiewając lubi wyrazy

w których si, si, si… słychać od razu.

Składa z nich pieśni – zna ich bez liku –

jedną spisałam w swym notatniku:

„Siódmoklasista

siedząc na sianie

siemię ze śliwką

siorbie w śmietanie,

a siedem śledzi

już w siatce siedzi.

Siwa siłaczka

sięga po sieci.

W sieciach są śruby,

sierp i siekiera,

sine sikory,

sieczka i Sieradz,

siennik dla siostry,

na sitku ślina,

świeże sitowie

i śliski ślimak…”.

Gdy chcesz ze Świbrą tworzyć duety,

to si, si… śpiewać musisz niestety.

WOKÓŁ MISIOWC (misiowanka_18)

Pewnego razu, gdzieś w Misiowicach,

wyrósł w ogrodzie miodowy lizak.

Przybiegły Misie, zdeptały kwiaty,

gdy się tłoczyły wokół rabaty

na której, w słońcu, złocił się słodki

lizaczek w kształcie polnej stokrotki.

Patrzyły Misie i tak dumały:

„Nas jest tak wielu – a on zbyt mały!”.
Przyniosły cukru pudru pięć kilo,

by nim nawozić ziemię co chwilę.

Już po tygodniu (każdy się dziwił)

lizak był wielki jak słoń prawdziwy –

podobny kształtem do słonecznika.

Wstąpiła w Misie radość wprost dzika,

kiedy z lizaka, spadł im na głowy,

słodziutkich nasion grad cukierkowy.

Od tego czasu wokół Misiowic

rośnie las gęsty i lizakowy.

Dostęp do niego tylko ci mają,

którzy o zęby codziennie dbają!

KOŁYSANKA CZERWCOWA

Ziewa księżyc pękaty

pod chmurową pierzyną.

Sennie mrugają gwiazdy

w granatowej kołysce.

Rzeki szumią leniwie,

w stronę morza wciąż płynąc,

a w nich ryby zasnęły

już wszystkie.

     Tylko wiatr cicho nuci

     kołysankę czerwcową

     i nad rzeką rozwiewa

     bajkę lekką jak obłok.

     Tylko wiatr cicho nuci

     kołysankę czerwcową,

     tylko wiatr, tylko wiatr,

     tylko wiatr…

Drzewa w gniazdach kołyszą

małe szczęścia pierzaste,

ramionami gałęzi

do snu je otulają.

Księżyc błyska zza chmury

jak srebrzysty naparstek.

W norkach chrapią borsuki.

Śpi zając.

     Tylko wiatr cicho nuci

     kołysankę czerwcową

     i na lasy nakłada

     bajkę lekką jak obłok.

     Tylko wiatr cicho nuci

     kołysankę czerwcową,

     tylko wiatr, tylko wiatr,

     tylko wiatr…

Świerszcz ballady urocze

gra na skrzypcach biedronkom.

W trawie żuki śnią słodko

o przygodach i lecie,

i o kwiatach na łące –

o tym, że świeci słonko

i że chciałyby z wiatrem

w świat lecieć.

     Tylko wiatr cicho nuci

     kołysankę czerwcową

     i nad łąką rozwiesza

     bajkę lekką jak obłok.

     Tylko wiatr cicho nuci

     kołysankę czerwcową,

     tylko wiatr, tylko wiatr,

     tylko wiatr…

WARZYWA, CZYLI ZAPROSZENIE DO KUCHNI

| WARZYWA... są dobre, ale czy zauważyliście, że można na nich też ćwiczyć wymowę "R".

Raz papryka z pomidorem,

w kryształowej salaterce,

rozmawiały o brokule,

który rzodkwi złamał serce.

Z rabarbarem trzy szparagi,

na talerzach rozłożone,

trajlowały – że brukselkę

pragnął w sierpniu wziąć za żonę.

Usłyszała to roszponka

i krzyknęła do rukoli:

„Toż to brednie, dyrdymały,

on rzeżuchę przecież woli!”.

Na to marchew, maruderka,

obruszyła się okropnie:

„Brokuł ze mną dziś się żeni.

Ślub wieczorem, w wielkim kotle!

Gości przyjdzie co niemiara:

por, pietruszka, kartofelki,

groszek, seler i ogórek…

Świeżych warzyw wybór wielki!

Karczoch zagra na pokrywkach –

rzepa, z werwą, na brytfannie,

a buraki razem z chrzanem

zetrą się na tarce zgrabnie;

zaś Renatka, kuchareczka –

wystrojona w fartuch w kratkę –

będzie w kuchni królowała

i przyrządzi cud-sałatkę”.

Zamrugawszy do szczypioru

rzekł kalafior: „Hej, kolego!

Ja też będę na tym ślubie.

Siup! Do kotła! I…

smacznego!”.

A PIERWSZEGO CZERWCA…

| Nie, nie zapomniałam wczoraj. Spędziłam dzień na świętowaniu z córką.

Nie było już czasu na zaglądanie do netu, dlatego wierszyk dopiero dzisiaj :))) 

Na sękatej miotle Baba Jaga leci.

Patrzy dookoła, wypatruje dzieci,

a na jej kolanach siedzi kocur czarny,

o oczach świecących jak zielone lampy.

Pan Kot wiele zaklęć potrafi wymruczeć –

mrocznych i potężnych. Nikt nie zdoła uciec!

Dzisiaj dzień szczególny. Wiozą kocioł wielki,

wysypują z niego bajeczne cukierki

i dobre życzenia, bo dziś DZIECI ŚWIĘTO!

Wszyscy je obchodzić powinni na pewno.

Gdyby ktoś o święcie zapomnieć się ważył,

tego stara wiedźma na maśle podsmaży,

uszy natrze pieprzem, podrapie po piętach –

aby o DNIU DZIECKA już zawsze pamiętał!

| Zostawiam magiczne cukierki w papierkach 
>0< >0< >0< >0< >0< >0< >0< >0< >0<
Częstujcie się, bez ograniczeń. Te nie tuczą!