RAZ KUPIŁA CIOTKA W CHINACH...

| Ciotka, ciocia, ciotuchna – zainspirowała mnie do drugiej rymowanki-zabawianki. Można trochę powyginać język czytając ją na głos. W pierwszej rymowance ciotka zwiedzała atrakcje Egiptu, w tej udała się na zakupy do Chin. Jeśli chcecie przypomnieć sobie pierwszą, to można ją znaleźć tutaj: http://rymcym.blogspot.com/2015/05/raz-zgubia-ciocia-dzidzie.html

Raz kupiła ciotka w Chinach

ping-pong z laki i pingwina

jajo wielkie, a do tego

kurtkę w kratkę, jaka mleko,

czapkę w czaple, futro yeti,

Buddę z brązu, który świecił.

Ułożyła wszystko w kufrze.

Trach! Zamknęła kufer hucznie

i zabrała go do domu.

Tam – nie mówiąc nic nikomu –

pracowała cały rok,

aż się wykluł z jajka smok,

który głowę miał pingwina,

ping-pong z laki w dziobie trzymał,

był pokryty futrem yeti

i ogonem z brązu świecił;

nosił kurtkę w drobną kratkę,

czapkę w czaple, z chińskim znaczkiem

Powiem jeszcze, że do tego –

pijał w piątki jaka mleko.

Popatrz, siedzi na tym kufrze,

a ty móżdżkiem sprawnie ruszże!

Niech odpowiedź w świat poleci

na pytanie: czym smok świecił?

PO SZALE, MARSZ! +

Cesarz ze Szwecji i król z Kornwalii

poszli do puszczy po kosz konwalii.

Szli, a gdy doszli – wraz z całą armią –

znaleźli w krzakach szkarłatny karton.

Wewnątrz kartonu dwustu krasnali

szydełkowało:

z bawełny szalik,

z szetlandzkiej wełny czapkę z pomponem,

z moheru berło, miecz i koronę;

i jeszcze zbroję, w angielskim stylu,

w rzucik w jodełkę – całą z kaszmiru.

Cesarz wraz z królem zaczęli prędko
przymierzać zbroję lekką i miękką
oraz koronę w wersji zimowej –
miłej w dotyku, bo moherowej.

I każdy władca pomysł pochwalił,

że w chłody trzeba zakładać szalik,

więc zamówili u krasnoludków

milion sto szali w dobrym gatunku.

A gdy nastały mrozy grudniowe

i zamówienie było gotowe,

cesarz wraz z królem – gwiżdżąc wspaniale –

na czele armii poszli po szale.

I już nie muszą rodzice prosić,

bo odtąd każdy chętnie szal nosi!

ŁĄKODUCH... +

| Kolejna rymowanka z serii Z DUCHEM (już trochę się ich nazbierało). 
Tę znalazłam w trawie, na spacerze :)


Zasnął Duch nad stawem w nieskoszonej trawie
i śnił, że jest łąką. O, a to ciekawe!
Wesołe motylki, każdej łąki goście,
siadły mu na nosie – bardzo dużym oście.

A na brodzie Ducha kwitły koniczyny,
pod nimi biedronki śpiewały: „Tańczymy!”
i razem ze świerszczem, który grał poleczkę,
weszły na liść babki zatańczyć troszeczkę.

Psotny wiatr cichutko bajał szmaragdowo –
rozkołysał maki nad dmuchawca głową,
dał nurka w pokrzywy, połaskotał Ducha,
gdy strącił ze szczawiu żuka obżartucha.

Duch okrył się kocem gęstej, miękkiej darni –
z ziół, kwiatów, traw różnych… I rosą się karmił.
Spał… i spał spełniając najskrytsze pragnienie:
brzuch biały ogrzewał słonecznym promieniem.

A po przebudzeniu zrobił cztery skłony.
Poczuł się szczęśliwy, że stał się… 
ZIELONY!

KTO SZUKA, TEN ZNAJDZIE

| Znalazłam wczoraj na plaży nowy wierszyk, rymowankę do serii O DUCHACH... A pogoda była śliczna... :)

Może się tak zdarzyć

na bałtyckiej plaży,

kiedy muszli szukasz –

znajdziesz w piasku Ducha.

Nie jest straszny wcale

i ma wiele zalet.

Gdy z nim trzymasz sztamę

będzie parawanem

lub kocem plażowym

w wiewiórki i sowy.

Może stać się nagle

łopoczącym żaglem

na pirackiej łajbie.

Gdy się na niej znajdziesz

– pogódź się z tym stanem –

będziesz kapitanem!

Popłyniesz wraz z Duchem

hen, na Banialukę

i w jednym z jej portów,

w fioletowym worku

znajdziesz skarb niemały

– NIEBIESKIE MIGDAŁY*!

*Niebieskie migdały – kto ich raz spróbuje,

temu nic innego już tak nie smakuje.

Solone lub w lukrze, można je też smażyć,

gotować na parze – zjeść, a potem marzyć!

DUCHY KSIĄŻKOWE

| Wierszyk miał być na Światowy Dzień Książki (23 kwietnia), ale złośliwe "duchy-wirusy" opanowały mój komputer, ale co się odwlecze to...

W książce o smokach, na stronie szóstej,

mieszkał duch, który miał palce tłuste.

A duszek-łasuch na osiemnastej

zostawił lukier z drożdżowych ciastek –

jeszcze obżartuch, strasznie łakomy,

keczupem z pizzy pobrudził strony:

drugą i czwartą, a na okładkę

(to na dokładkę!) wylał herbatkę.

Duszek rysownik – ten spod obrazka –

czerwoną kredką tytuł zabazgrał.

Marny los spotkał także spis treści,

gdyż go wyrwało sześć duchobestii.

W rozdziale ósmym grasował srogi

duch, który kartkom zaginał rogi…

więc z takiej książki pouciekali:

tata – smok duży,

synkowie mali,

mama – smoczyca

razem z córkami,

wszystkie literki

wraz z obrazkami.

Duchy zmartwione, ze wstydu blade,

postanowiły zwołać naradę.

Usiadły grzecznie na grzbiecie książki

(był niewygodny – twardy i wąski),

wkrótce uchwała była gotowa:

„Obiecujemy KSIĄŻKI SZANOWAĆ!”

TO I OWO +

Dziś znalazłam TO i OWO.

Pierwsze miało grzywę płową,

drugie trzy kły, wszystkie czarne,

a na głowie pstrą kokardę.

TO, w rajstopach oraz swetrze,

od OWEGO było cięższe,

szersze, wyższe (w kapeluszu) –

posiadało pięć par uszu.

OWO miało nosy cztery,

zamiast włosów trzy petit beurre’y* (czyt. ptibery),

ogon cienki jak niteczka –

na metr długi, cały z mleka.

A do tego brzuszek OWO

nocą świecił kolorowo.

TO się śmiało ryjek krzywiąc,

gdy zjadało ser z pokrzywą,

a rąk osiem, które miało,

żółte były tak jak ciało…

Słuchaj, teraz mam zadanie,

kartkę weź i powiedź mamie,

babci, cioci, albo tacie…

– Jeszcze raz wiersz przeczytajcie.

Ty kredkami, kolorowo,

w mig narysuj TO i OWO!

Tu podpowiem małym główkom: 
te *petit beurre’y (czyt. ptibery) – trudne słówka,

a to kruche są ciasteczka.

Warto popić kubkiem mleczka.

Niam,

zjedź sam!

CESARZ ZE SZWECJI…

| Gimnastyka dla języka, proszę czytać na głos :)

Cesarz ze Szwecji

i król z Kornwalii

poszli po szyszki

i kosz konwalii.

Szli, a gdy doszli –

wraz z całą armią –

znaleźli w szyszkach

krasnali karton.

BERET Z CHMURY +

Gdy świat staje się ponury,

to zakładam beret z chmury

białej, miękkiej jak kołderka.

Szybko w duże lustro zerkam.

Dobrze widzę, tuż nad głową,

tęczę siedmiokolorową.

A na chmurze – wielkie nieba,

co za dziwo! – w paski pegaz

pasie się na mojej głowie,

z nim dwie owce. W kropki obie.

Jest też srebrnopióra kura,

szmaragdowa gąska, która

umie tańczyć oraz śpiewać.

Złotolistne cztery drzewa

o krasnalach szumią baje

na dobranoc. Słowo daję!

A na drzewach siedzą smoki,

gładzą brzuchy, klepią boki.

Czasem któryś zionie ogniem,

gdy już siedzieć niewygodnie…

I tak dalej, wstyd powiedzieć,

bajka z bajką tu się plecie…

lecz czy w głowie,

czy w berecie?

PCHŁA W PAPUCIACH, MUCHA W SWETRZE…

Pchła w papuciach, Mucha w swetrze

spały razem na kozetce

objedzonej ciut przez mole

(stała w kącie, tuż przy stole).

Pchełka chrapie. Bzyczy Mucha:

„Nie chcę tego dłużej słuchać!

Niech Pchła z głuchym Molem śpi tu

przez noc całą, aż do świtu.

Ja się nawet zadowolę

metalowym żyrandolem”.

Po czym wzięła nogi za pas,

bo ją strasznie drażnił hałas –

poleciała znaleźć prędko

nowe łóżko z kołdrą miękką,

lecz znalazła krzesła trzy.

Teraz na nich sama śpi!

KOTEK +

Namalowałam kotka, jest jak maskotka puchaty.

W lesie można go spotkać. Ma futro w brązowe łaty.

Mieszka w norce króliczej i pija chińską herbatę

z czarki z żółtym księżycem, w jasnobeżową kratę.

Nosi spodenki w groszki – na głowie cylinder czarny.

Zimą zawsze się troszczy o liski i młode sarny.

Chociaż taki niezwykły – bo to malunek na kartce –

jest mądry oraz sprytny. I jest snów moich bywalcem.

Gdy we mnie wzbiera smutek – na biurko wykładam farbki

i znów uroczy kotek uśmiecha się do mnie z kartki.