ŚWIBRA WŚRÓD ZAROŚLI (ŚWIBROWANKA) +

| Czas trochę poświbrować. Jeszcze ostatki z "CEGŁY" :)

Śmiga Świbra wśród zarośli,

wąską ścieżką – liczy świerszcze.

Słychać Świbry głos donośny:

„… siedem, osiem... i sześć jeszcze...”

A wiatr świszcze, gwiżdże, śpiewa –

świeże siano w świat roznosi.

Szumią liście gdzieś na drzewach,

sześćset świerszczy Świbrę prosi:

„Skończ rachunek swój świerszczowy…

Trwa w zaroślach świetny koncert

i solista – sławny słowik –

wyśpiewuje pieśń o wiośnie”.

SWETEREK Z SERCEM (dla Babci)

| Wszystkim BABCIOM - za to, że są - wielkie podziękowania 

 Emotikon smile

Na białej chmurce, miekkiej, wełnianej,

usiadły babcie zapracowane.

Już w okularach, bo niedowidzą,

na srebrnych drutach oczka wciąż liczą.

Dwa oczka prawe i cztery lewe…

szybko dziergają za swetrem sweter:

jeden – czerwony – jest cały w maki,

drugi – dla draki – w barwne zygzaki,

trzeci – pasiasty w srebrzyste gwiazdy,

czwarty – zielony, wieloliściasty…

sweter w roboty… sweter w literki…

A na dwunastym samolot wielki!

Pod koniec grudnia (o! nie do wiary)

do wnuków zlecą swetrowe dary.

Dla mnie też jeden babcia zrobiła

SWETEREK Z SERCEM. Wełna w nim miła,

a między włóczkę – zobaczcie sami –

wplotła niteczki z dobrymi snami.

Jak jej dziękować? Niechaj pomyślę.

Laurkę z kwiatkiem, zaraz jej wyślę.

Jeszcze spakuję – nic się nie zgniecie –

NAJWIĘKSZY CAŁUS na całym świecie

i mojej BABCI go PODARUJĘ ,

bo mocno kocham ją

i szanuję. 

A DUCHA STRASZNIE…

| U mnie mieszkają duchy, w różnych kątach ich pełno 

– i na strychu, i pod łóżkami. Mają swoje problemy, 

też takie jak ten z rymowanki :)

U mnie na strychu mieszka duch.

Prawdziwy, słowo daję!

W dzień cicho siedzi, lecz za dwóch

rozrabia nocki całe.

Zaryczał głośno, niczym lew,

gdy północ biła właśnie,

a później stękał. Co za pech!

Na pewno już nie zasnę.

– Hej, duchu powiedź, czemu to

hałasu tyle robisz?

Wystraszył ciebie może ktoś?

Czy się na kogoś złościsz?

– Złościć się… – załkał – …ależ skąd! –

z sufitu kiwał głową.

– Mnie tylko strasznie BOLI ZĄB.

Nie myłem go wzorowo!

– Najlepszy jeden sposób znam

(sprawdziłam dobrze wszystkie),

koniecznie, duchu, dzisiaj sam

nawiedzić masz dentystę!

On ząb wyleczy szybko i
fachowo zaplombuje.
Ze zdrowym zębem, duchu, ty
wspaniale się poczujesz!

BAJECZKA O BAZGROLE ŚWIBROWYM (ŚWIBROWANKA) +

Mamo, słuchaj! Opowiem

wesolutką bajeczkę.

Dziś znalazłam za szafą

taką w kratkę karteczkę.

Na niej bazgroł pocieszny

śmiał się do mnie i mrugał,

robił ryjek jak świnka,

skrzeczał niczym papuga.

Cały w paskach, zygzakach,

czarno-białych jak zebra –

wskoczył chyżo na stolik

i zjadł z miodem pół chleba.

Wypił mleko gorące,

choć parzyło go w język,

lecz położył na niego

słodki kompres jajeczny.

Teraz śpi w moim łóżku

na poduchach puchowych

i mamrocze pod nosem,

że do lotu gotowy

świbrolocik już czeka,

warczą głośno silniki.

Bazgroł rano odleci,

nie pożegna się z nikim.

Wspomni jeszcze o chmurach,

z których magiczny puszek

mógłby snami wypełnić

wielką górę z poduszek.

I ja też zaraz zasnę

na poduszce w krateczkę.

Zobacz, ziewam okropnie…

Dokończ sama bajeczkę.

SENPODUCHA (ŚWIBROWANKA) +

Była Świbra dzisiaj z rana

bardzo mocno rozgniewana

i krzyknęła:

– Mam już dosyć!

Muszę mieć swój świbrolocik!

Sama będę nad Świbrowem

łowić chmury kolorowe,

by móc wypchać chmuropuchem

najpiękniejszą senpoduchę.

Hipolisy i Wydronie,

Lemugrysy i Myszonie

nie sprawdziły się w tej roli –

żadnej chmurki do tej pory

nie złowiły. To leniuchy!

Będą twarde senpoduchy!

Wzięła Świbra klocki nowe,

śrubki, kółka… już gotowe!

Świbrolotem w górę leci,

miękkie chmury łowi w sieci.

Gdy śpisz – fruwa nad łóżeczkiem

i napełnia poduszeczkę.