JESIENNE MORZA

| Niby nie mam czasu na pisanie, ale jak samo przyszło i to w środku nocy, 

  i to tak, że trzeba było zapalić światło i zapisać... to niech już jesiennie płynie :)

W wierszu o jesieni

muszą być liście, koniecznie

żółte i czerwone,

i niebo siąpiące deszczem –

park, by alejkami

chodzić i w tych liściach brodzić,

na nogach kalosze

podobne do morskich łodzi.

Bo trzeba przepływać

przez morze żółte, czerwone,

a czasami czarne,

błotniste, w którym utonie

każdy liść, a nawet

pochmurne niebo nad parkiem.

A wtedy najlepiej

postawić ogromne żagle.

I w kaloszach-łodziach

nareszcie wypłynąć można

na połów kasztanów,

dopóki pogoda dobra.

Czas łowić i łowić –

upychać ciasno w kieszenie.

Szal i rękawiczki

też dzisiaj w sieci zamienię.

A gdy przyleci wiatr,

jak pirat straszny i groźny,

dom to jedyny port,

gdzie mogę skryć się do wiosny.