KOŁYSANKA CZERWCOWA

Ziewa księżyc pękaty

pod chmurową pierzyną.

Sennie mrugają gwiazdy

w granatowej kołysce.

Rzeki szumią leniwie,

w stronę morza wciąż płynąc,

a w nich ryby zasnęły

już wszystkie.

     Tylko wiatr cicho nuci

     kołysankę czerwcową

     i nad rzeką rozwiewa

     bajkę lekką jak obłok.

     Tylko wiatr cicho nuci

     kołysankę czerwcową,

     tylko wiatr, tylko wiatr,

     tylko wiatr…

Drzewa w gniazdach kołyszą

małe szczęścia pierzaste,

ramionami gałęzi

do snu je otulają.

Księżyc błyska zza chmury

jak srebrzysty naparstek.

W norkach chrapią borsuki.

Śpi zając.

     Tylko wiatr cicho nuci

     kołysankę czerwcową

     i na lasy nakłada

     bajkę lekką jak obłok.

     Tylko wiatr cicho nuci

     kołysankę czerwcową,

     tylko wiatr, tylko wiatr,

     tylko wiatr…

Świerszcz ballady urocze

gra na skrzypcach biedronkom.

W trawie żuki śnią słodko

o przygodach i lecie,

i o kwiatach na łące –

o tym, że świeci słonko

i że chciałyby z wiatrem

w świat lecieć.

     Tylko wiatr cicho nuci

     kołysankę czerwcową

     i nad łąką rozwiesza

     bajkę lekką jak obłok.

     Tylko wiatr cicho nuci

     kołysankę czerwcową,

     tylko wiatr, tylko wiatr,

     tylko wiatr…