MARCOWE KOTKI +

Biegła czarownica

do sadu przez płotki.

Spojrzała na wierzbę

jakie ładne kotki –

mięciutkie, puszyste,

futra miały srebrne:

„Wezmę je do domu,

bo im zimno będzie.

Takie malusieńkie,

a tu wiosna wczesna,

jeszcze ciepły deszczyk

przymrozku nie przegnał”.

Wyrzekła zaklęcie,

miotłą pomachała –

zeskoczyła z wierzby

kotków zgraja cała.

Już za czarownicą

drepczą, łapka w łapkę,

srebrzyste kocięta.

A ona za klamkę

łapie, od drzwi domku

na nóżce koguciej

i pilnuje malców,

by żaden nie uciekł.

W środku na kociaki

ciepła kołdra czeka

i szereg miseczek,

a w nich pełno mleka.