Z LIŚCIEM...

| Proszę, oto zapowiedziany następny wierszyk podróżniczo-uzupełniający. 

Nie myślałam, że tak szybko się skleci, ale duszona dynia z cynamonem była 

przyczynkiem inspiracji. Najczęściej rymowanki wpadają mi podczas gotowania,

albo w nocy :)

W listopadzie, pewien liść

był gotowy do podróży,

ale nie chciał pieszo iść,

bo chodzenie mu nie służy.

Zabrał go ze sobą wiatr

i dał miejsce W WIATROLOCIE.

Polecieli w siną dal.

Trzy tygodnie byli w drodze.

Nagle na nich skoczył smok

śnieżnogłowy, chmurołapy.

Ciemno się zrobiło w krąg.

Wiatr ze strachu głośno zawył:

– Uhu! Uhu! – tak jak duch,

który połknął przez przypadek

chór spod Chojnic, chmarę much,

czajnik z gwizdkiem, parostatek.

Smok się tego wycia zląkł

i odleciał, gdzie pieprz rośnie.

A wiatr zadął w tysiąc trąb.

– Ha! Zwycięstwo! – grzmiał donośnie.

Zaraz z liściem pognał gdzieś

nad ocean, by na żaglach

przysiąść cicho, ale w sieć

wpadł nieszczęśnik. Dola marna!

Liść piracką mowę znał,

bąknął groźnie: – Na sztokfisza…

Dziś nie będę w sieciach trwał

niczym jakaś śnięta ryba! –

Wyjął w mig z plecaka nóż.

Bardzo zręcznie przeciął sieci

i poleciał z wiatrem znów…

A zza chmury księżyc świecił.

Dolecieli wreszcie tam,

gdzie wśród piasków piramidy.

Liść powiedział: – Dosyć mam

tej podróży. Może gdybym

został miesiąc albo dwa,

tu przy Sfinksie, pod namiotem…

Kiedy minie zima zła

wrócę szybko – BOĆKOLOTEM!